بررسی شعر “هنرپیشه” _ پویان فرمانبر

بازیگری به نامِ “فضازمان متنی”

به فضازمان متنی در ادبیات فارسی کمتر توجه شده است در صورتی که دو رکنِ فضا و زمان با این‌همان شدنِ یکدیگر مسیری هموار را برای رسیدن به شعر و سایر ژانر‌ها موجب می‌شود زیرا تولید فضای تازه نقشِ به سزایی در آثار دارد اما این دو رکن که از اساسی‌ترین زمینه‌ی آثار است تقریبن نادیده گرفته شده.

عقیده‌ی هِنری برگسون مخالفِ عقایدی‌ست که عقل و عقلانیت (علم) را برتر از احساس و حسیت می‌پندارند؛

او زمان را به دو نوعِ “نجومی” و “مطلق” دسته‌بندی کرد؛ زمان نجومی همان زمانِ کمّى و تقسیم‌پذیر بوده درگیرِ اعداد و ارقامی‌ست که در واحدهای زمانی (ساعت، دقیقه، ثانیه و…) قرارداد شده است.

اما زمانِ مطلق، آن زمانی‌ست که استمرار داشته حاصلِ شهود است و بدونِ فرمانِ آن، جایی نمی‌رود!