شاعر این روسپیِ متنی
هر شاعر بزرگی یک جور روسپیِ متنی‌ست. تمام هدف او از نویسش
شعر، رسیدن به لحظه‌ی لذت هنری و ایجاد لذتِ خوانشی برای مخاطب است. به
منظور اینکه این بحث را بهتر باز کنم، در ابتدا امر جنده‌گی را واکاوی
می‌کنم:
بسیاری از روسپی‌ها رفتار عارفانه‌ای با شغل خود دارند، درواقع
کارمندی هستند که هم لذت می‌دهند، هم از کاری که می‌کنند لذت می‌برند و این رفتار شباهت بسیاری با کار یک شاعر واقعی دارد. یک شاعر وقتی تازه و خلاق
می‌نویسد بیشترین لذت را از کارش می‌برد و سپس با تولید متنی خواندنی
لوازم لذت‌بری مخاطبش را مهیا می‌کند. شاعر خلاق عصیان‌گرست. او مخالف نظم
جاری و نظام طبقاتی-کاپیتالیستی‌ست. روسپی‌ها نیز کارگران عصیان‌گری هستند که قوانین کار کاپیتالیستی را برنمی‌تابند و جای اینکه در مک‌دونالد ساعتی شش پوند حقوق بگیرند،