_ تحلیل چند شعر علی عبدالرضایی توسط شاعر در آپارات
کلمه، کوچک‌ترین واحد یک شعر است. همه‌ی کلمات ماهیتی قراردادی دارند و همه بر نمونه‌ای بیرونی (مصداق) دلالت می‌کنند. البته کلمات بی‌مصداقی هم وجود دارند که در ادامه، اشاره‌ای نیز به آن‌ها خواهم داشت. برای مثال، واژ‌ه‌ی “میز” مفهوم است و نه معنا. واژ‌ه‌هایی مثل میز یا دیوار، در وهله‌ی اول کلمه‌اند که خود مفهوم است و در وهله‌ی دوم، مصداقی هستند که به یک ابژه‌ی بیرونی دلالت می‌کنند. نسبت مفهوم به مصداق همواره معکوس است، یعنی هرچه تعداد کلمات مفهوم بیشتر باشد، تعداد مصداق‌ها کم‌تر است یا هرچه تعداد کلمات مفهوم کم‌تر باشد، تعداد مصداق‌ها بیشتر است. مثلن، واژ‌ه‌ی “گربه” به تمام گربه‌های جهان دلالت می‌کند، بنابراین مصداق آن، تمام گربه‌های جهان است. اما وقتی کلمه‌ی مفهوم را به دو واژه افزایش دهیم، مثلن بگوییم “گربه‌ی سفید”، تعداد مصداق‌ها کاهش می‌یابد و مصداق‌های جدید در واقع زیرمجموعه‌ای از مصداق‌های قبلی هستند؛