شاید بتوان گفت پیتر سلاتردایک در آلمان چهره جنجالی و در بیرون آلمان یک فیلسوف است. جنجال‌های فکری و نظری سلاتردایک در نقد سیاست مهاجرت آنجلا مرکل (که خود اسباب دست حزب راست آلمان شد)، تا کتاب اخیرش «پروژه شلینگ»  که علی‌‌الظاهر هجویه‌ای بر سیاست‌های جنسیتی مد روزست، بازتاب یافته‌اند. متفکری با دشمنانی از چپ و راست. اما آنچه بیش از همه سلاتردایک را در صف فلاسفه قرار می‌دهد، نگاه ویژه وی به روان ‌سیاست است. سلاتردایک به مدد تاریخ، روانشناسی‌ را از انحصار فردیت بیرون می‌آورد و به آن جهتی‌ جمعی‌ می‌دهد. این نگاه برای نمونه در دو کتاب مشهور وی بازتاب داشته اند: کتاب «نقد عقل کلبی‌مسلک»، و کتاب «خشم و زمان». «نقد عقل کلبی » تبار‌شناسی از نیهیلیسم معاصرست که علی‌‌رغم مشابهت‌هایش به کلبی‌مسلکان جلوه‌ای متفاوت از زیست و روان جمعی را در خود پنهان دارد. ( این تفاوت به‌زعم سلاتردایک در تطور کینیک به سینیک خود را نشان داده است). کتاب «خشم و زمان» اما خشم متفکران فراوانی‌ را برانگیخت، چرا که منظومه فکریی را ترسیم کرد و  مدعی شد نه تنها شروع افسانه‌هایی‌ چون ایلیاد با خشم همراه بوده است، بلکه خشم همچون محرکی لامحاله در زیست تاریخی‌ انسان نقش بازی‌ کرده است، و پس از روشنگری راه بر این خصیصه انسانی! بسته شده است. خشم فرو خرده می‌شود بی‌‌این‌که راهی‌ برای بیانش فراهم آید.