داستانک”اشتیاق”_مهدی قاسمی

غلط خوانی تذکرةالاولیا
۱
ذکر ابو سلیمان دارائی قدس الله روحه
احمد حواری که مرید او بود گفت: شبی در خلوت نماز می‌کردم و در آن میانه راحتی عظیم یافتم. دیگر روز با سلیمان گفتم. گفت ضعیف‌مردی‌ ای که تو را هنوز خلق در پیش است تا در خلا دیگر گونه‌ای و در ملا دیگر گونه.
۲
اشتیاق

سرم را گذاشته است روی پاهایش و مو‌هایم را نوازش می‌کند. احساس دل نشینی‌ست. به خودم که می‌آیم نزدیک اذان شده است. سریع دوش می‌گیرم و لباس‌هایم را تنم می‌کنم. بی‌آن‌که کسی بفهمد از خانه خارج می‌شوم. امسال محرم عجب شوری در محله به راه افتاده! در بین راه حاج آقا را می‌بینم.
_ سلام احمد جان، حالت چطوره؟
_سلام حاج آقا! خدارو شکر می‌گذره.
_خب الحمدللّه! امشب مراسم داریم. بعد نماز بمون.
_حتمن حاج آقا.
_راستی تو سبیل‌هاتو می‌زنی؟ ناسلامتی تو الگوی بقیه بچه‌های بسیجی!
_نه به خدا حاج آقا! فقط با قیچی روش و کوتاه کردم.
_انشاللّه که همین طوره!
قدم‌هایم را یواش‌تر می‌کنم تا از من دور شود.
_ احمد کجا می‌ری؟ الان نماز شروع می‌شه.
_شما برید. الان می‌آم. باید وضو بگیرم.
میل به تجربه‌ی آن حس دل‌نشین دوباره به سراغم آمده! به سمت خرابه‌ی پشت مسجد می‌روم.
هیچکس نیست. نماز در حال اقامه است.