شعر خوانی شاعران افغانستان در کالج شعر عبدالرضایی

به چشم‌هایت، دود بکش
و نگران نباش
پیراهنت بوی باروت می‌دهد
به‌جای عطر یاس
که موهایت آن‌قدر خسته است
که با هیچ بادی بلند نمی‌شوند
بیرون بیا
دست تکان بده
نه به خبرنگارانی
که شبیه جوخه‌های اعدام  زانو می‌زنند روبه‌رویت
به دوربین یک تک‌تیرانداز
به یک تانک که زوم کرده روی خانه‌ات
لبخند بزن
 
مهم نیست
عکست گرفته خواهد شد یا نه
فکرهایت تاریک خواهد افتاد یا روشن
شاعر خواهی آمد یا...

تنها زیبایی تو می تواند
آرایش این جنگ را بهم بزند

حسین رضایی