یک جاى مخفى در سیاست، فرهنگ، على ­الخصوص در ادبیات فارسى هست که باید لو برود؛ حسادت آن­جا سازماندهى مى­ شود، دروغ، ریا، زیرآبزنى، غرورِ بی­جا و بلاهت آن­جا!

هنوز "من" تنها عنصرِ غایب در ادبیات فارسى­ ست. داخل و خارج، پیر و جوان هم ندارد؛ همه پشتِ یک نقاب که اسمش"ما"ست مخفى شده­ اند. ایرانى بدتر از افغانستانى، تاجیک گُه تر از این هر دو! همه هم دارند فقط نِق مى زنند، کسى کارى نمى­ کند.